حجت الاسلام والمسلمین تقوی: اللهمّ ارْزُقْنی فیهِ طاعَةَ الخاشِعین واشْرَحْ فیهِ صَدْری بإنابَةِ المُخْبتینَ بأمانِكَ یا أمانَ الخائِفین. خدایا! در این روز اطاعت بندگان خاشع و خاضع خود را نصیب من گردان و شرح صدر مردان فروتن و خداترس را به من عطا فرما به حق امان بخشی خود ای ایمنی دل های ترسان.

در دعای امروز دو درخواست داریم؛ یکی طاعت خاشعین و دیگری شرح صدر. خاشع به آن کسی گفته می شود که خود را کوچک و ضعیف ببیند و خدا را بزرگ. خشوع از صفات مؤمنین است «الذينَ هُم في صلاتِهِم خاشعونَ»

نشانه های خاشعین در کلام پیامبر اکرم(ص)عبارتند از: یک خدا را در نهان و آشکار در نظر دارند، دوم اینکه رفتاری آراسته دارند، سوم اینکه درباره روز قیامت تفکر می کنند و چهارم اینکه اهل مناجات با خدا هستند. و خدا را بزرگ و خود را حقیر و کوچک می شمارند.

بحث دوم، شرح صدر است. گاهی وقت‌ها در مشکلات روزمره زندگی، دنیا با همه بزرگی واقعاً برای انسان تنگ می شود. حضرت موسی(ع) در برابر فراعنه گفت«رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي وَ يَسِّرْ لِي أَمْرِي وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسانِي يَفْقَهُوا قَوْلِي» یعنی دیگر سینه ام سنگینی می‌کند، خدایا! سینه ام را گشاد کن شرح صدرم بده.

این حالت ها برای خیلی‌ها پیش می آید، در این حالت‌هایی که انسان به تنگنا می رسد و سختی برایش پیش می آید، می گوییم «وَاشرَح فیهِ صَدری بِإِنابَةِ المُخبِتینَ» حالت افراد خدا ترس، افرادی که از خدا به اصطلاح واهمه دارند، واهمه عقلائی و شرعی و منطقی. افراد دلداده و تسلیم در برابر خداوند این گونه با خدا سخن می گویند که«بِاَمانِکَ یا اَمانَ الخآئِفین»

در آموزه‌های دینی دارد که اگر می خواهید به شرح صدر برسید نخستین راه رسیدن به شرح صدر، توبه و استغفار و بازگشت از آنچه در گذشته به آن عمل می کردید است، شاهد مدعای ما قرآن است که برادران یوسف چنین کردند و همه آن‌هایی که می خواستند به شرح صدر برسند، این گونه عمل کردند.

 پس این دو خواسته ما یکی طاعت خاشعین و یکی شرح صدری است که همانند دعای خدا ترسان درخواست می کنیم به آن امنیتی که خداوند به همه افراد ترسو در محضر خودش عنایت کرده است، البته کسانی که در مقابل خداوند و در برابر مؤمنین و اولیا فروتنی می‌کنند، نه آن‌ها که در برابر مستکبران به زانو می نشینند.

نه باید زیاد ترسید که به نا امیدی منجر شود؛ زیرا رجا و امید هست و نا امیدی خودش گناه است. و نه باید آن قدر امیدوار بود که نترسید که خود نترسیدن زمینه گناه را فراهم می‌کند، بلکه خیرالامور اوسطها.