موضوع
سخن، فضیلت إفطاری دادن به روزه داران در ماه مبارک رمضان است، و لذا بخش هایی از
فرمایشات رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله
وسلم) در استقبال از ماه رمضان، و پیرامون افطاری دادن به روزه داران را
بیان می کنیم .
پیامبر
اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) می فرمایند
: اگر کسی از شما، مؤمن روزه داری را در ماه مبارک رمضان افطاری دهد، از امتیازات
فراوانی، برخوردار خواهد شد، اولین امتیاز این است که افطاری دادن مؤمن در ماه
رمضان ثواب آزاد کردن یک بنده را دارد، و خداوند متعال گناهان گذشته او را می
آمرزد .
شخصی
عرض کرد : یا رسول الله (صلی الله علیه وآله وسلم)
ما قدرت افطاری دادن را نداریم، امکاناتی نداریم که بتوانیم کسی را به خانه مان
دعوت کنیم و او را إطعام کنیم . پیامبر اکرم در جواب فرمودند : إفطاری بدهید و لو
با خوراندن و نوشاندن یک نصفه ی خرما، یا یک لیوان آب .
به
روزه دار هنگام إفطار، یک لیوان آب یا نصف خرما، تعارف کنید و بوسیله همین نصف
خرما یا لیوان آب، خود را از آتش جهنم نجات دهید .
حضرت
موسی بن جعفر (علیه السلام) می فرمایند :
افطاری دادن شما به برادران دینیِ روزه دارتان؛ با ارزش تر از روزه است، یعنی ثواب
افطاری دادن به روزه دار نه تنها کمتر از ثواب روزه داری نیست، بلکه از فضیلت خود
روزه داری، و ثواب آن بیشتر است .
إمام
صادق (علیه السلام) در فرمایشاتشان می
فرمایند : هر مؤمنی در ماه مبارک رمضان إفطاری دهد، خداوند برای او پاداش آزاد
کردن سی بنده را می نویسد، و دعای او را مستجاب می کند .
در
بعضی از روایات دارد، که سفره ماه رمضان و سفره افطاری دادن به مؤمنین اگر هم رنگین
باشد، إسراف به حساب نمی آید، إسراف گفته نمی شود، خداوند کسی را که در ماه مبارک رمضان،
سفره متنوّع و یا مختلف پهن کند، مؤاخذه نمی کند .
(فقه
الرضا) أَحْسِنُوا فِي شَهْرِ رَمَضَانَ إِلَى عِيَالِكُمْ وَ وَسِّعُوا عَلَيْهِمْ
فَقَدْ أَرْوِي عَنِ الْعَالِمِ (علیه السلام)
أَنَّهُ قَالَ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحَاسِبُ الصَّائِمَ عَلَى مَا أَنْفَقَهُ فِي مَطْعَمٍ
وَ لا مَشْرَبٍ وَ إِنَّهُ لَا إِسْرَافَ فِي ذَلِك[4]. خداوند
شخص روزه دار را که سفره رنگین و مفصل و مرتب بیاندازد، محاسبه نمی کند و
این کارش اسراف و زیاده
روی نیست .
مجموعه
آنچه که از فرمایشات معصومین (علیهم السلام)
بدست می آید، این است که پیامبر (صلی الله علیه
وآله وسلم) در خطبه شعبانیه می خواهند مردم را به آیین اخلاق و محبّت و مودّت
و امنیت اخلاقی و اجتماعی سوق دهند، یک جامعه ای سالم، جامعه ای نمونه بسازند،
انسان ها به همدیگر محبّت کنند، نوازش کنند، قدر کار خوب یکدیگر را بدانند، اگر
امروز، روزه خوبی گرفته اند و میهمان الهی بودند، با إفطار و افطاری دادن تشکر
بندگان خدا را و محبت بندگان خدا را در اختیار داشته باشند و بعد خدا هم از آنها
متشکّر و ممنون است چون می فرماید : جزای روزه را من می دهم .
0 دیدگاه