مرکز مباحثات فقهی تبلیغی حضرت جواد الائمه علیه السلام | مطلب

تالیفات

احكام

احکام فحاشی

بسم الله ا لرحمن ا لرحیم

در مباحث احکام امروز به یکی از آفات اجتماعی اشاره می کنیم. اولا امید و آرزوی ما این است که در جوامع ما و خصوصا در جامعه دینی و مذهبی ما بحثی به نام فحاشی وجود نداشته باشد و به وجود نیاید.

در این که فحاشی امری غیرقابل قبول و غیرقابل پسند در همه جوامع بشری است هیچ بحث و تردیدی نیست خصوصا در نظام اسلامی و با آموزه هایی که از دین آموخته ایم،

فحاشی،‌ اهانت ، جملات رکیک و الفاظ و کلمات زشت و ناپسند را بر زبان جاری کردن جایز نیست و حرام است و عقوبت دنیوی و اخروی بر آن مترتب است

.خصوصا اگر این هتک حرمت ها، این جسارت های کلامی یا به به تعبیر ساده تر فحاشی ها در حضور کسانی باشد که برای آنها جنبه آموزشی داشته باشد

یعنی پدر و مادر در حضور فرزندان فحاشی کنند یا یکی از اعضای خانواده در حضور کوچکتر ها فحاشی کند که آنها بیاموزند وآنها هم عمل کنند دو عقوبت بر عهده او خواهد بود.

اولا کار حرامی که در رابطه با اصل فحاشی انجام داد و دوما آموزشی که به دیگران در بحث فحاشی مرتکب شد.‌

آنچه که مورد نظر و گفتار ما در این جملات است این نکته و مطلب است که

بعضی ها برای فحاشی، توجیه شرعی و فقهی درست می کنند.

می گویند چون طرف مقابل به ما فحش داده است پس قصاص بر ما واجب است ما هم باید متقابلا به او فحش دهیم.

این توجیه، هیچ توجیه شرعی و عقلایی نیست و در هیچ کجای فقه ما وشرع مقدس به آن اشاره ای نشده است.

مبحث قصاص بحث خاصی ست که در کتب فقهی بیان شده و در جای خودش قابل مطرح شدن است اما آیا اگر کسی به ما فحاشی کرد قصاص ما و جبران ما به این است که ما به او فحاشی کنیم؟ قطعا شارع چنین اجازه ای را به ما نداده است و مرتکب کار حرامی شده و می شویم.

به امید اینکه جامعه ای عاری از همه آنچه که رذایل . خبائث است را داشته باشیم که به حمدالله از چنین جامعه به لطف حق برخورداریم..