فضائل أمیر مؤمنان علی (علیه السلام).

فضائل أمیر مؤمنان علی (علیه السلام).

• توسط علی
• جمعه 12 خرداد 1391
• 2851
• 0

بِسم ِالله الرَّحمنِ الرَّحیماَلحَمدُلله رَبِّ العَالَمیِنَ وَالصَّلَوةُ وَالسَّلامُ عَلی سَیِّدِنا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطّاهِرینَ.فضائل أمیر مؤمنان علی (علیه السلام).قَالَ رَسُولُ الله (صلی الله علیه وآله وسلم): مَا قَوْمٌ اجْتَمَعُوا يَذْكُرُونَ فَضْلَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ إِلَّا هَبَطَتْ عَلَيْهِمْ مَلَائِكَةُ السَّمَاءِ حَتَّى تَحُفَّ بِهِمْ .عَنْ أبِی جَعْفَرِ (علیه السلام) قَالَ إِنَّ الشَّيْطَانَ إِذَا سَمِعَ مُنَادِياً يُنَادِي يَا مُحَمَّدُ يَا عَلِيُّ ذَابَ كَمَا يَذُوبُ الرَّصَاص‏ . لازم است، چند روایت، در فضائل مولی الموحدین علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین (علیه السلام) به محضر خوانندگان تقدیم کنیم، تا گوشه ای از عظمت مولا علی (علیه السلام) برای همگان آشکار گردد . پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) می فرمایند : خداوند متعال برای برادر من علی بن ابی طالب؛ برتری ها و فضیلت هایی قرار داده که شماره آن را جز خداوند بزرگ، کسی نمی داند، هر کس، فضیلتی از فضائل علی را ذکر کند و اعتقاد به آن داشته باشد، خداوند گناهان گذشته و آینده ی او را می آمرزد .شاید مراد از گناهان آینده، بدین معنا باشد که باز گو کردن فضل امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) بازدارنده است، انسان را از گناه باز می دارد، البته منظور گناهانی است که حقوق مردم در آن دخالت نداشته باشد، چون حق الناس حتما باید أدا شود، گناهانی که در گذشته انجام داده بخشیده می شود و گناهان آینده به خاطر بازگو کردن فضل علی بن أبی طالب انجام نمی شود . همان گونه که در قرآن دارد : إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهى‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ، نماز انسان را از گناه و فحشاء باز می دارد، بر اساس این روایت بازگو کردن فضل علی بن أبی طالب أمیر المؤمنین(علیه السلام) انسان را از گناه باز می دارد. بعد می فرمایند : هر کس فضیلتی را از فضایل امیرالمؤمنین(علیه السلام) بنویسد، مرتّب فرشتگان برای او طلب آمرزش می کنند، تا وقتی که اثر آن نوشته باقی باشد، هر کس از فضایل امیرالمؤمنین را بشنود خداوند گناهانی را که به واسطه ی شنیدن از او سر زده، می آمرزد . هر کس در نوشته ای از فضایل علی نگاه کند خداوند گناهانی را که به علت نگاه کردن؛ مرتکب شده، مورد مغفرت و رحمت و آمرزش قرار می دهد.لذا می فرمایند که نظر کردن به صورت و چهره امیرالمؤمنین عبادت است، ایمان بنده ای پذیرفته نمی شود مگر اینکه توأم با ولایت و محبت امیرالمؤمنین علی بن أبی طالب(علیه السلام) باشد .طبق این روایت؛ هیچ گروهی دور هم جمع نشدند که فضایل علی بن أبی طالب را بازگو کنند، مگر این که فرشتگان آسمان بر آن ها فرود آمده و اطراف آنان را إحاطه می کنند .امام باقر (علیه السلام) فرمودند : هر گاه شیطان می شنود، کسی می گوید: یا محمد و یا علی، آب می شود همانگونه که سرب در برابر گرما و حرارت ذوب می شود.رسول بزرگوار اسلام می فرمایند: یا علی اگر نبود، که گروهی از امت من درباره ی تو همان سخنانی را که نصارا، در حق عیسی بن مریم بگویند، که او را فرزند خدا می خوانند، در فضیلت تو سخنی می گفتم که بر هیچ فرد و گروهی عبور نمی کردی، مگر آن که خاک پایت را برای تبرک برمی داشتند، و با قطره های آب وضویت إستشفا می جستند، اما همین فضیلت تو را بس که تو از من هستی و من از تو هستم از امتیازها و فضائل منحصر به فرد امیرالمؤمنین (علیه السلام) این است که آن بزرگوار در تمام دوران عمر در خدمت پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم) بودند.در تمام مدت حیات، از گفتار و کردارشان در پی رضایت رسول خدا بودند، در برابر دستور و فرمان پیامبر چون و چرایی نداشت، در هیچ موردی کوچک ترین مخالفت و نا فرمانی نداشت، هر فرمانی که از جانب پیامبر به وی محوّل و واگذار می شد، با کمال میل و رغبت انجام می داد، ولی بقیه ی صحابه چنین نبودند، گاهی به طور رسمی به پیامبر اعتراض می کردند، از دستورات پیامبر سرپیچی می کردند و در بعضی جاها آن حضرت را در برابر دشمن تنها گذاشتند و فرار کردند، از جمله در جنگ احد بود که پیامبر را تنها گذاشتند و رفتند، فقط امیرالمؤمنین بود که با ایمان و فداکاری با مشرکان جهاد کرد، تا جایی که جبرئیل به پیامبر عرض کرد، این است فداکاری و همراهی ؟;پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند : علی از من است و من از علی هستم، جبرئیل عرضه داشت یا رسول الله من هم از شما هستم، جا دارد که پیامبر اکرم لقب مبارک امیرالمؤمنین را به حضرت علی دادند و فرمودند به علی بن ابی طالب به عنوان امیرالمؤمنین (علیه السلام) سلام کنید بگویید « اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا اَمیرالْمُؤمِنیِنَ ». لقب امیرالمؤمنین اختصاص به حضرت علی بن ابی طالب دارد و به کسی دیگر جایز نیست .شخصی خدمت امام صادق (علیه السلام) رسید گفت : یا امیرالمؤمنین، با شنیدن این جمله امام از جای خود حرکت کردند، روی دو پا ایستادند و فرمودند : فلانی از این تعبیر خود داری کن، زیرا هیچ کس جز علی بن أبی طالب، سزاوار این اسم و لقب نیست، خداوند او را به این نام، نامگذاری کرده و احدی غیر از آن حضرت به این نام و لقب، نامیده نشد .در جای دیگری می فرمایند : حلال زاده هیچگاه راضی نمی شود، که غیر از علی بن ابی طالب را امیرالمؤمنین بخوانند، در حالی که این لقب مختص به مولی الموحدین و مولای هر دو جهان، امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) است، ائمه معصومین عنایت ویژه داشتند که آن حضرت را با لقب امیرالمؤمنین صدا کنند .در اصول کافی و سایر کتب روایاتی در این زمینه فراوان آمده که با توجه به این روایات، مناسب است هر زمانی که آن حضرت را یاد کنیم و اسمی از آن بزرگوار می بریم با لقب امیرالمؤمنین یاد کنیم، پس از پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) در کمالات نفسانیه مانند علم و حلم، شجاعت و سخاوت، حسن خلق و عفّت، فتوّت و جوانمردی و امثال این ها کسی به مقام و مرتبه علی بن ابی طالب نبوده است.در ایمان علی در تقوای علی، پرهیزگاری علی، عدل و انصاف علی، همتایی وجود ندارد، در إجرای مقرّرات دین، بین آشنا و بیگانه؛ تنها کسی که فرق نگذاشت، علی (علیه السلام) بود و در زندگی به حدأقل اکتفا می کرد و همیشه دلسوز یتیمان و مستضعفان و مستمندان و بیچارگان، امیرالمؤمنین بود. هر انسان با انصاف و بی غرضی که در حالات و صفات و روحیات آن بزرگوار تأمل کند و جملات پیامبر اکرم را درباره ی ایشان را مورد توجه و دقت قرار دهد، خواه و ناخواه به تقدّم در أفضلیتِ آن امام والا مقام اعتراف می کند. وَ السَّلاَمُ عَلَيْكُم وَ رَحْمَةُ الله.

• برچسب ها