انس با قرآن (بخشي از سخنراني استاد تقوي)

اخبار

انس با قرآن (بخشي از سخنراني استاد تقوي)

• توسط علی
• ۱۳۹۴ اول دي
• 2716
• 0

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

اَلْحَمْدُ للهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ وَ الصَّلَوةُ

وَ السَّلامُ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ

« لَوْ مَاتَ مَنْ بَیْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ لَمَا اسْتَوْحَشْتُ بَعْدَ اَنْ یَکُونَ القُرْآنُ مَعِی ».1

بحث ما در موضوع انس و علاقه و عشق با قرآن است. امام سجاد() می فرمایند: « لَوْ مَاتَ مَنْ بَیْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ »؛ اگر همه ی اهل زمین بمیرند و قرآن همراه من باشد در این تنهایی هیچ وحشتی به خود راه نخواهم داد. یعنی قرآن بهترین انیس و مونس، یار و یاور انسان است.

 قرآن سند ارتباط خدا با بشریت در چهارچوب وحی است، قرآن کتاب و پیام خداست، قرآن نور است و پرتو افشانی می کند. آیه، آیه ی قرآن درجات بهشت و سعادت را برای بندگان و مؤمنین راهنماست، قرآن آبشار جان بخش و روح افزایی است که از عالم ملکوت نازل شده تا دل های طپیده انسان های با تقوی را سیراب و بارور سازد.

به تعبیر خود قرآن نسخه ی شفا بخشی است که از سوی حکیمی حاذق و دانا صادر شده تا درد های کهن و کشنده ی روحی بشر را مداوا کند. و به تعبیر امیر مؤمنان علی() قرآن کتابی است که بیرونش شگفت انگیز و درونش عمیق است که هرگز نه شگفتی های بیرونش پایانی دارد و نه نوآوری های درونش فنا پذیر است. قطعاً انس و الفت با قرآن از سیره ی انبیا و ائمه ی معصومین() بوده است. و آنها همواره خود را از قرآن جدا نمی دانستند و همراه با قرآن بودند.

 امیرالمؤمنین() می فرماید: پیامبر اکرم() سوره ی « اعلی » را زیاد دوست داشتند. البته این به آن معنا نسیت که پیامبر دیگر سوره های قرآن را دوست نداشتند، بلکه به این معنا است که اشتیاق آن حضرت به این سوره ی از قرآن بیشتر بوده است.

عبد الله بن مسعود می گوید: روزی در محضر پیامبر نشسته بودم. به من فرمودند: برایم قرآن بخوان. من هم شروع کردم به تلاوت قرآن. سوره ی نساء را قرائت کردم. تا این که به این آیه رسیدم، « فَکَیْفَ اِذَا جِئْنَا مِنْ کُلِّ اُمَّةٍ بِشَهیِدٍ »؛1 چگونه است حال امت ها در روز محشر و چه اندازه نیکان سر افزار و بدان شرمنده باشند. بعد دیدم چشمان مبارک پیامبر پر از اشک شد و فرمودند: بس است. گاهی هنگامی که سوره ی یونس خوانده می شد، مخصوصاً آیه ی 61  را ، چه خود آن بزرگوار و چه دیگران در محضرشان می خواندند پیامبر گریه می کردند. و این نشانگر شوق و اشتیاق و محبت فراوان حضرت به این کتاب وحی و قرآن عظیم بوده است.

در بعضی از جملات بزرگان دین اشاره شده است که « نَوِّرُ بُیُوتَکُمْ بِتِلاوَةِ الْقُرْآنِ »؛ خانه های خودتان را با خواندن قرآن نورانی کنید. یا در جای دیگری اشاره شده است که « قبرهایتان را با تلاوت قرآن زینت بدهید».

« فَاقْرَؤُا مَا تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ »؛ هر چه که برای شما میسر است و امکان دارد قرآن بخوانید، زیبا بخوانید. پیامبر اکرم() و امامان علاوه بر اینکه حافظ قرآن بودند و نیکو تلاوت می کردند، اصرار داشتند که پیروان آنان نیز قرآن را زیبا و زیاد تلاوت کنند.

امام باقر() می فرمایند: رسول الله() خوش صوت ترین قاری قرآن بود، یا به تعبیر بهتر خوش ترین صوت قرآن را داشت.

امام سجاد() آن قدر زیبا قرآن را تلاوت می کردند که هنگام قرائت قرآن آن بزرگوار، افرادی که از برابر منزلشان عبور می کردند، اجتماع می کردند تا از قرائت قرآن امام سجاد لذت ببرند. خدایا ما را با قرآن محشور بفرما.

وَالسَّلاَمُ عَلَيْكُم وَ رَحْمَةُ الله.

• برچسب ها